nigdy nie było mi tak do dupy jak dzisiaj.

nawet jeśli zdjecia mi trochę wyszły i połowa dnia była wyśmienita i zaczełam robic animacje, więc to powinien być moj ulubiony dzień.

ale nie..

jestem mistrzem rozwalania sobie fajnie ułożonego życia, ale mogłam się tego po sobie spodziewać.

i już.

wszędzie pustki, biało na dworze, dlaczegóz to ja zdjęć nie robie o tak pięknej porze?



bo ja wiem...

mi zimno.

jeden ,dwa, trzy.

z jednej strony mam wątpliwośc, a z drugiej mam wątpliwości.

rozum, gdzie jesteś?

nic mi nie przychodzi na myśl, więc winnam milczeć.

biegnę do Ciebie deszczem...w butach.

tak najkonkretniej mówiąc idę za siebie, bo do przodu tego nie nazwę.

bla bla bla..

będziemy tam nago biegali po łakąch

nie mam nic do powiedzenia Ci.

nie mam nic do powiedzenia Tobie.
nudzi mnie powoli wszystko.
a tyle pomysłów roi sie w głowie, a tak szybko robi się ciemno, a tak mało lamp mam.
i tak mało czasu.


a tak dużo nauki.

w pieciu smakach.

na dworze tak pięknie, a ja siedzę i myślę o tym wszystkim co juz było.

o kwitnących jabłoniach

i dobrze mi z tym.

i troche ostatnich zdjęć.

jest źle

kropki kreski

dziś z dziewczynami super słonecznoswetrowe zdjecia robiłam.

poza tym cholernie tęksnie i przeżywam razy dwa...

granda!

chyba wszystko jest pod kontrolą.

jedynie należałoby się spiąć i pouczyć.

ale mam czaaas..

kropka

ogarniam powoli moje plany maturalne i ma droga jak na razie jest na wskroś prosta z trzema odnogami, i w którą stronę ja mam isć, się pytam...

ja sowa

i to okropne uczucie, kiedy niby masz wszystko, co Ci potrzebne,a wieczorami zostajesz kompletnie sama
w smutku i wewnętrznym bólu.
i jakby się głebiej zastanowić to nie posiadam nic.
witam, jestem nikim, nie mam nic, nic nie umiem, nawet nie wiem czego chcę.

pustaki.

i nostalgiczny Grzeń.
i jak zawsze te spalające się papierosy.

źle się dzieje.

sama nie wiem czego chcę...

dłoń zanurzasz we śnie

brak mi tylko tchu.
oto ciało moje

nie lubie odczuwać tej pustki w sercu i zmuszać sie do jakiegokolwiek uczucia.
kamienie. kamienie, sterta kamieni na moim sercu.

dłoń zanurzasz we śnie....w zagrobowym cieniu... nie znajdujesz mnie...wołasz po imieniu...

nie lubię wracać z wczasów. zawsze wtedy moje myśli ustawione są jednotorowo.
że chcę tylko i wyłącznie wrócić w takim samym towarzystwie i robić te wszystkie durne rzeczy, które robiliśmy razem.

choć tutaj przynajmniej jest słońce i mój komputer..

tak tak.

cholernie pragnę pojechać nad morze.

tak.

uwielbiam topić się w tych myślach, kiedy przez głowe przewijają się pomysły, które zapisuję na kartkę.
w końcu trzeba je użyć, a nie bazować na chwilowym impulsie, ale podobno z takich stworzone jest życie.

wakacje, cholera jasna.

open air

zdjeć nie robię.

nie uczę się.

nie jem.

siedzę, leżę, śpię.

wakacje blisko.

dno dna.

Boję się i oddalam.
choć idzie lato, moje serce zamienia sięw lodowaty kryształ, który upuszczony rozpada się na tysiące tysiecy kawałeczków.
już nie wytrzymam dłużej.

Fisz.

Wiosna przyszła od mojego serca przez ten wspaniały, wyśmienity, pełen emocji koncert.
Fisz, kocham Cię.
(przepraszam, ze nie po kolei, ale ważne kto na nich jest!)

WRACAJ!

moje piórko...